Çocuklarımız, Allah'ın insanlara bahşettiği birer emanettir. Anne baba bu emaneti kendi mülkleri gibi görmemeli ve onları İslam Ahlakı üzere yetiştirmelidir.
Doğduğunda her çocuk beyaz bir kâğıt gibidir. Aile, çevre ve toplum çocuğu nasıl şekillendirirse buna göre bir hayat çizer ve yoluna devam eder. Çocuk sorumluluk çağına geldiğinde, aileden aldığı temel bilgilere dayalı olarak hayata ve olaylara daha geniş bir yelpazeden bakmayı öğrenir. Ve anne babanın gölgesi çocuğun iç dünyasında hayat boyu yaşar ve farkında olmadan onu yönlendirir.
Günümüz anne babaları çocuklarının dünya istikbaliyle ilgilenirken onların ahretlerini ihmal ediyor ve çocukları hayatları için elzem olan temel bilgilerden mahrum bırakıyorlar. Çocuklarını canlarından çok sevdiklerini iddia eden anne babalar aynı şekilde onun ahiretini de düşünmeli ve dünya ve ahrette iyi bir gelecek elde edebilmeleri için gerekli bilgi ve bilinci vermelidirler.
Çocuklarınızdan, elemler, ıstıraplar saklanmalı.
Çocuğu aileden birisi azarlarken, haksız yere bile olsa, diğeri onu asla müdafaa etmemeli.
Çocukların yanında daima güler yüzlü olunmalı! Küskün, gamlı kimselerin yanında fazla müteessir olurlar.
Çocuklar başkalarının yanında azarlanmaz! Küçüklerin de haysiyeti ve kırılacak bir kalpleri vardır.
Çocuklara, hatalarını kabul etmesi öğretilmeli! Kusurlarını bir daha yapmamaya çalışmak, hayatta muvaffakiyetin sırlarından biridir.
Kararlı olmak, çocuğu birçok kötü hareketten alıkoyar.
Çocukları asla yalancılıkla itham etmemeli.
Kardeşler arasında katiyen ayırım yapmamalı.
Çocukların kibirlenmesine asla göz yummamalı.
Onlara geçici değil, kalıcı terbiye vermeye çalışmalı.
Çocukların, şen ve neşeli olmalarına çalışmalı!
Küçüklere ve yardıma muhtaçlara yardıma alıştırılmalı.
Çocukları hemen cezalandırmayıp, müsamahalı olmalı.
Başkalarına karşı sevgi ve saygılı olmasına çalışılmalı.
"Sen adam olamazsın." "Tembel." gibi sıfatlar takmamalı. Kaynak: Tam İlmihal
Çocuklar büyükleri çok dikkatli bir şekilde taklit ederler. Bunun için onlara devamlı olarak iyi örnek olmalı.
Çocuğa; "Şimdi başımdan git!", "Hadi sokağa çık!", "Beni rahat bırak!", "Babası şu çocuğu başımdan al!" gibi o andaki rahatlık düşünülürse, bunun bir çıkış yolu olmadığını bilmeli.
