Gençler, sizlere güzel bir hikâye aktarıyorum. Faydalı olur diye düşünüyorum.
Zamanında bir kız sevmiştim. Hâlâ da seviyorum. Adı Gül-çiçek. Çok güzel biriydi. Dinine düşkündü, bütün derdi, imanını kurtarmaktı.
Karşı apartmanda oturuyordu ve balkonları, bizim camın en köşesinden az da olsa görünü-yordu. Her akşam, gölge gelince kitap okurdu.
Ben de bir köşeye gizlenerek zevkle izlerdim. Çok ve güzel kelimelerini sadece Gül çiçek için yan yana kullanabilirdim.
Bir gün, cesaretimi toplayıp karşısına çıktım. Bakkaldan eve dönüyordu. Elinde poşetler...
Centilmenlik yapıp alayım dedim, izin vermedi. Dedim ki:
Sizinle konuşmak istiyorum. Sadece bir kaç dakika lütfen.
Yüzüme bakmıyordu bile.
Ne maksatla?
Size aşığım deyiverdim.
- Sizinle konuşmam câiz değil. Lütfen, çekilin önümden...
Câiz ne demek?..
Bir lâf etmeden çekti gitti.
Acaba ne kastetmişti? “Câiz” ne demek? “Başörtülü bir kıza tutulduysan, İlmihâlini bilmeli, Kur’an’ı kerimi öğrenmelisin.” dedim kendi kendime.
Ertesi gün, sokaktan taşınacağını öğrendim. Ailesiyle birlikte Yalova’ya yerleşiyorlarmış. Emekli olmuş babası.
“Yoksa benim yüzümden miydi?” diye aklıma geldi.
Merakım içimi deşti. İnternetin başına geçtim ve “câiz” ne demek onu araştırdım. Câiz; genel olarak ruhsat verilmiştir, günah değildir manasındadır. Fakat caiz denilen şeyi yapmamak daha iyidir.
Günler geçti, araştırmalarım sonunda kalbimi Allah sevgisi kapladı. Abdest almayı öğrendim. Süreler ezberledim. Namaza başladım. Bol bol ilmihâl ve Kur’an-i kerim okudum. İçim ferahladı, gözüm gönlüm açıldı.
Her şey çok hızlı ilerliyordu. Bu yolda bekleme yoktu.
Tesadüf bu ya aylar sonra, bir câmiden çıkarken, Gül-Çiçek’e rastladım. Ayaklarım titredi, dondum kaldım. Yalnız; “Allah” diyebildim...
Akşam annem yanıma geldi ve beni bir kızla tanıştırmak istediğini söyledi. Onunla evlenirsem, çok iyi bir yuvam olurmuş. Ahlâklı, bir eş... Ama benim gönlüm Gül Çiçek’te idi.
Mavi bir elbise içinde, başörtülü bir kız yüzünü bana çevirdi... “Artık caiz.” dedi.
