Bir bilim adamının tıp konusunda yeni ve çok önemli buluşları olmuştu. Bir gazete muhabiri röportaj yaparken kendisine, normal bir insandan nasıl olup da daha farklı ve yeni şeyler keşfeden bir insan olduğunu sormuş. Bilim adamı bu soruya şöyle cevap vermiş: İki yaşındayken annemle yaşadığım bir deneyim sebebiyle. O da şöyle oldu, buzdolabından süt şişesini çıkartmaya çalışırken, şişe elimden kayıp yere düştü ve ortalık süt gölüne döndü. Annem mutfağa geldiğinde, bana bağırmak, söylenmek yahut cezalandırmak yerine tatlı bir sesle dedi ki:
Oğlum, ne kadar güzel bir hata yaptın! Daha önce bu kadar büyük bir süt gölü görmemiştim. Evet, olan olmuş. Şimdi birlikte burayı temizlemeden önce biraz yerdeki sütle oynamak ister misin?
Ben de eğilip, yere dökülen sütle biraz oynadım. Biraz sonra annem yine aynı şekilde konuştu:
“Oğlum, bunu sen yaptığına göre, senin temizlemen ve her şeyi eski hâline getirmen gerektiğini biliyorsun. Bunu nasıl yapmak istersin? Bir sünger mi kullanalım, bir havlu yahut bir bez mi? Hangisini istersin?
Ben süngeri seçtim. Birlikte yere dökülen sütü temizledik.
Daha sonra annem şöyle bir teklif yaptı:
Biliyor musun oğlum? Burada yaşadığımız olay, senin 2 minik elinle bir süt şişesini taşıyamadığın kötü bir deneyimdi. Şimdi bahçeye çıkalım ve şişeyi suyla doldurup, senin dolu bir şişeyi düşürmeden taşımanı sağlayalım.
Ben şişeyi boğazından iki elimle tutarsam, düşürmeden taşıyabileceğimi öğrendim...
Bu meşhur bilim adamı, o anda, bir hata yaptığı zaman bundan korkmaması gerektiğini öğrenmiş. Yapılan hataların yeni bir şeyler öğrenmek için çok güzel fırsatlar olduğunu anlamış. (Stephen Glenn)
