Hüseyin ÇATANÇaykur Rizespor, bu sezon lige kötü değil ama iyi de sayılmayacak bir başlangıç yaptı.
7 maçta 8 puan, -2 averaj.
Geçen sezon aynı haftada 4 puan ve -12 averajla ligin dibine yakın bir tablo vardı.
Rakamlar ortada; kâğıt üzerinde ilerleme var. Fakat sahada hâlâ eksik olan bir şey var: Takım ruhu.
Rizespor yıllardır lige tutuk başlıyor. Her sezon ilk 7-8 haftada puan kayıpları, formsuzluklar, “alışma süreci” söylemleri…
Ama artık bu şehrin sabrı da, enerjisi de beklemeye yetmiyor.
Antalyaspor maçıyla gelen 5-2’lik galibiyet belki de bu sezonun “yeniden doğuş” maçı olur.
Bir maçla her şey değişmez ama bir maçla inanç tazelenir.
O inanç, tribündekiyle, futbolcunun gözündeki ışıktır aslında.
Son iki sezonu 9. sırada bitiren Rizespor için bu yıl hedef aynı mı olacak, yoksa bir adım yukarısı mı?
Bu sezon yıllar sonra ligden 3 takım düşecek. Pandemi, deprem, ertelenen sezonlar derken uzun süredir bu tabloyu görmemiştik.
Yani bu lig artık daha tehlikeli, daha zor. “Ortada kalmak” bile başarı sayılmayacak bir sezon olabilir.
Gelelim en kritik noktaya:
İlhan Palut.
Evet, geçen haftaki farklı galibiyetle nefes aldı ama koltuğu hâlâ sağlam sayılmaz.
Trabzonspor ve Başakşehir maçları önünde alınacak en az 4 puan, hem camianın hem taraftarın güvenini geri kazandırır.
Yoksa bu şehirde rüzgâr sert eser, koltuklar kolay sallanır.
Cumartesi ve Çarşamba maçları zor, ama imkânsız değil.
Bu şehirde imkânsız diye bir şey yoktur zaten.
Rüzgârın, yağmurun, inadın şehri burası.
Yeter ki o forma sahada terlesin, o ruh yeniden doğsun.
Hayde Atmaca, evinde uç!
