Her devletin tarihi, geleceğine yön veren neyse ona göre yazılıdır. O nedenle; tarih, sürekli tartışmalar üretmeye en uygun bir ilim dalıdır.
Devletler, sadece sistemlerine uygun olan tarihi üretmezler, başka devletlerin tarihini de kendi tarihsel iddialarına uygun şekilde dizayn ederler.
Özetle; Tarih, devletler için sadece uygun bir varoluş hikayesidir..
O nedenle Tarih'in gerçekliği üzerinden yürütülen tartışmalar, varoluş dayanaklarına abanmanın ötesine geçmez. Bu durum sadece devletin altını oyar. Buradan geleceğe yönelik bir yarar elde etmek mümkün değildir.
“Tarih'i yeniden yazmak” söylemleri mevcudu yok edip, yeni bir varoluş hikayesiyle, yeni bir gelecek hedeflemenin ötesinde başka bir şey anlatmaz.
Oysa, Tarih'in yeniden yazılması geçmişle kopuştur ve kopuş üzerinden yeni bir şey inşa etme hevesi çoğu kez hüsranla sonuçlanmıştır.
Sormak gerek; Yeni bir gelecek inşa etmeye kalkan bu kara hevesliler yaşanan sorunlar üzerinde ne derece kafa yoruyor, sorunlar karşısında neler öneriyorlar? Acaba bu tip kişiler bu milletin hayrına bugüne kadar ne yaptılar?
Bu sorulara verebilecek bir cevaplarının olmadığından eminim. Yaptıkları sadece Tarih eleştirisi üzerinden geçinmek!
Güncel sorunlara göz kapayarak Tarih eleştirisi üzerinden geçinmeye kalkanlar son zamanlarda iyice mide bulandırır hale geldiler!
Sahi sizler bulunduğunuz makamlarda, sözünüzün geçerli olduğu ortamlarda hangi yanlışa müdahale edip, hangi yararlı şeyleri yapmaya kalktınız da Tarih'in yükü bunu yapmanıza izin vermedi?
Eğer, tek amacınız hakkı teslim etmek gayreti ise, yaşananlar karşısında da insanca, hakça bir duruşunuz olmalı..
Aksi halde yaptığınız tarihin eleştirisini menfaatiniz doğrultusunda bir anahtar olarak kullanmak, bir tür modern düzenbazlık..
***
Bu sözleri söyleyenin adını yazmasam kim bilir neler düşünürdünüz.
"Demokrasi her zaman bir faşist yatağı oldu. Çünkü, özü gereği demokrasi bütün düşünüşleri hoş görmüştür. Artık, önleyici yasalar yapma zamanı geldi. Özgürlüğe karşı özgürlük olmamalı." Jean Paul Sartre, Denemeler, S.96
