Konya'da yaşayan 18 yaşındaki Suriyeli Enes Hajderviş, 12 yıl önce Suriye'nin başkenti Şam'daki Sednaya Hapishanesi'nde götürülen babasıyla ilgili haber almayı bekliyor.
Suriye'de rejime yönelik protestoların başladığı sıralarda Lazkiye'de esnaflık yapan Ahmed Hajderviş, tutuklanmasıyla başkent Şam'daki binlerce kişinin işkence gördüğü ve 10 yılda binlerce kişinin idam edildiği Sednaya Hapishanesi'ne götürüldü.
Ailesi, Hajderviş'in durumunu öğrenmek için yüklü miktarda para ödemesine karşın hayatta olduğuna dair bilgi edinemedi. 2012'de 6 yaşında olan ve babasıyla ilgili çok fazla hatıralara sahip olamayan Enes Hajderviş, ailesiyle İdlib'teki çadırkente göçtü. Rejimin Suriye'nin kuzeyindeki İdlib'e yönelik hava saldırısında ağabeyini kaybeden Enes Hajderviş, daha sonra ailesiyle Türkiye'ye geldi. 2014'te Adana'da kalp pili ameliyatı olan Hajderviş, bir süre sonra 4 kardeşi ve annesiyle Konya'ya yerleşti. Orta öğrenimini tamamladıktan sonra hafızlık eğitimini de bitiren Hajderviş, ailesinin geçimi için bir lokantada çalışmaya başladı. Suriye'de Baas rejiminin devrilmesinin ardından başkent Şam'daki Sednaya Hapishanesi'ndeki tutukluların salınmasını heyecanla takip eden Hajderviş, dört gündür hapishane çevresinde bekleyen kuzenlerinden babasının akıbetini öğrenmeye çalışıyor. Hajderviş, AA muhabirine, son günlerde yaşadıklarını anlattı. Ülkesinde 61 yıllık Arap Sosyalist Baas Partisi ve rejimin son varisi Beşşar Esed'in kanlı iktidarının çökmesiyle büyük sevinç yaşadıklarını anlatan Hajderviş, 12 yıldır babasının tutuklu bulunduğu Sednaya Hapishanesi'ndeki gelişmeleri dikkatle takip ettiklerini anlattı.
- "Babamı çok özlüyorum"
Hajderviş, babasının tutuklandığında 6 yaşında olduğunu belirterek, şöyle konuştu:
"Babamı biraz hatırlıyorum. O tutuklandığında 6 yaşındaydım. Küçük bir dükkanı vardı, onu götürdüler. Lazkiye'de 3 ay tutuklu kaldı. Sonra Sednaya Hapishanesi'ne götürdüler. Ondan sonra hiç haber alamadık. Suçsuz insanları alıyorlardı, babamın da bir direnişçiye benzerliğinden alındığını biliyorum. Lazkiye'deyken haber alıyorduk. İlk 'Sednaya kuşatıldığında inşallah babam da çıkar' dedim. İşteydim, ağlamaya başladım. Canlı çıkmazsa en azından şehit olduğunu öğrenmek istedim. Umudumuz vardı. Hapishaneden çıkarılanların günlük listesi paylaşılıyor. Henüz ismine rastlayamadık. Kuzenim orada. İlk günden itibaren hapishane önüne gittiler, orada beklediler. Hastanelere de bakıyorlar, fotoğrafını gösteriyorlar. Babamdan hiçbir haber yok. Ne şehit olduğunu ne de sağ olduğunu biliyoruz. Listede babamın adını görmek istiyoruz. Pazar gününden beri normal duygular yaşamıyoruz. Babamı çok özlüyorum. Aklımda kalan çok az anılarımız var. Onunla bahçeli evimizde oynadığımı hatırlıyorum. Siması aklımda çok fazla yer tutmuyor."
