Üç kez gittiğim halde bitiremedim. Coğrafya derslerinde öğrendiğimiz Karadeniz’de dağların denize dik indiğiydi. O dağlar ki bulutların üstüne çıkıyor. O bulutların üstünde ki yaylalarda insanlar yaşıyor. O sis bulutları hep bir acelesi varmış gibi anlık sağa sola uçuşuyor. Bir anda yağmur yağıp bir anda açıyor. Hep bir telaş, hep hızlı. Karadeniz insanı da coğrafyaya ayak uydurmuş. Hızlı konuşuyor. Pratik düşünüyor. Uzun uzun düşünmeye vakit yok. Hep bir canı burnunda. Hep bir esprili. Onların siniri bile güzel. Bir karadeniz fıkrasının içinde yaşar gibi oluyor insan. Ege insanı gibi geniş zamanları yok. Birşey anlatmaya başladığınızda sizi dinlemek için sabrı yok. Cümleleriniz kısa ve net olmalı yoksa bir müddet sonra size olan dikkatleri dağılıyor. Bu bilgiler cebimde, aşık olduğum coğrafyaya doğru yol alıyorum.
Rize Türkiye’nin kuzeyinde, Karadeniz’in doğusunda yer alıyor. Dolayısıyla eğer yakın şehirlerde değilseniz ha deyince gidebileceğiniz bir şehir değil. Rize şuan arap turistlerin gözdesi olduğu için Rize’ye uçak bileti bulabilmek de mesele. Bulduğunuz bilette pek ucuz olmayacak haliyle. Ben ilk önce Trabzon Havaalanı’na uçuyorum. Oraya biletler hem daha makul fiyatlarda, hem de bulunabiliyor. Havaalanında beni DHA muhabiri Selçuk bey karşılıyor. Trabzon’da hava bulutluyken Rize’ye yol aldıkça yağış başlıyor. Rize’ye daha önce iki kez ağustos ayında gitmiş biri olarak, yağmur yağmasının mevsimle alakasının olmadığını söyleyebilirim. Karadeniz’de bir gün içinde dört mevsimi yaşayabilirsiniz. Rize’ye ilk girişte bizi İyidere ilçesi karşılıyor. İlk gün İyidere’de ki Pileki mağarasını geziyoruz.
HAREMTEPE (ÇEÇEVA KÖYÜ) GİZLİ BAHÇE - İkinci gün bana Dha muhabiri Emre bey eşlik ediyor. İlk durağımız, Çayeli’nde ki çay bahçeleri ve instagramın ünlü ettiği Gizli Bahçe Evi oluyor. Aradığımız ev Çeçeva Haremtepe Köyü’nde bulunuyor. Yağmur hafif hafif atıştırırken, Çayelin’den öteye gidelum yali yali şeklinde gidiyoruz aynı türküdeki gibi. Navigasyona Gizli Bahçe diye yazarsanız, kaybolmadan nokta atışı yapabilirsiniz. Sahilde ki otobandan saptıktan sonra 8 km daracık köy yollarından tırmanıyorsunuz. Yollar hayli dar. Çoğu yerde iki araç karşılaştığında geçemiyor. Normal araçla gidebilirsiniz. Arabayı bıraktığınız yerden ev gözüküyor. Bir dakika da evin bahçesine inebilirsiniz.
Yağmurlu bir sabah da orada olduğumuz için evin sahipleriyle karşılaşamadık. Çay bahçelerinin arası oldukça balçıktı. Çay bahçesinde dolaşırken fidelerden oldukça ıslanacaksınız. Eğer yağmur varsa ona göre kıyafet seçmelisiniz. Çay bahçesinin de, evinde neden ünlü olduğunu oraya gittiğiniz de anlayacaksınız. Hakikaten kartpostallık bir görüntü oluşturuyor. Karadeniz’de otobanın bir arka sokağına sapsanız her yer çay bahçeleri zaten.
Dağ taş her yer çay bahçesi. Çok dik bir eğimde hemde. İşin içinde olmayınca ne bileceksin. Dönüş yolu geliş kadar kolay olmuyor. Buralarda internet pek çekmiyor. Navigasyon çıkmaz köy yollarında bizi kaybediyor. Giderken nereden döndünüz? nasıl gittiniz? bir bakın etrafınıza. O kaybolduğumuz yollarda bir grup kadına denk geliyoruz. Hatice teyzem beni öpmelere doyamıyor. Özlemişim böyle karşılıksız saf sevgileri.
TAR DERESİ BULUT ŞELALESİ TABİAT ANITI - Geçtiğimiz yaz Karadeniz’e gitmiş ve tüm şelalelerini dolaşmıştık ama Tar Deresi Bulut Şelalesi gözümden kaçmış. Buna çok üzülmüştüm sonradan. Aldığım davette listede adını görünce de çok seviyorum tabi haliyle. Tar Deresi Bulut Şelalesi’ne gidebilmek için Çamlıhemşin’den geçmeniz gerekiyor. Çamlıhemşin biter bitmez yol ikiye ayrılıyor. Siz solda ki Ayder Yaylası tabelasından sapacaksınız. Çamlıhemşin’e 11 km, Ayder Yaylası’na ise 7 km uzaklıkta.
Çok güzel manzaralardan geçtikten sonra tabelasını ve giriş kapısını görüyorsunuz. Giriş kapısında arabanızı parkedip 2 km’lik yürüyüş yolunu katetmeniz gerekiyor. Kişi başı 3 TL, öğrenci 1,5 TL ücreti var. Biz gittiğimizde kapılar açıktı ve kimsecikler yoktu. Araçla şelalenin oraya kadar gidebildik. Yolumuzun üstünde odunlardan yapılmış bir köprü de vardı. Üstünden araçla geçtik. Yağmur yağmasa ve zamanımız bolca olsa kesinlikle yürürdük. Çağıl çağıl çağlayan dere bir tarafta, yemyeşil bir doğa diğer tarafta, harika bir yürüyüş yolu.
Sonra birden bire karşınıza bulutların arasından dökülüyormuşçasına bir şelale çıkıveriyor. Dumanlı dağların arasında kaynağı gözükmüyor. İlk gördüğüm anda “ne inilir ama bu şelaleden” kelimeleri dökülüyor ağzımdan. Türkiye’nin en yüksek rakımdan dökülen şelalesi olma özelliği taşıyan tek şelale Tar Deresi Bulut Şelalesi’miş. 3 ayrı kademeden oluşan şelalenin, toplam uzunluğu 250 metreymiş. Bulut Şelalesi, Tar Deresi üzerinde bulunuyor. Adını da buradan alıyor. Şelalenin yanına gidebilmek için bir asma köprüden geçiyoruz.
Mevsim itibariyle şelalede pek kimse yoktur diye düşünürken Bitlis’den gelen bir okul grubuna denk geliyoruz. Liselerin böyle geziler düzenliyor olması ne kadar güzel bir şey. Onların eğlenmelerini, poz poz fotoğraf çekmelerini bekliyoruz. Gençlik güzel şey. Yaz olsa, şelalenin önünde oluşan gölde ne yüzerdik ama diye düşünüyorum. Bunları yapmak için hava bir hayli soğuk ve ıslak. Durduğum noktaya, şelaleden akan sular toz gibi yağıyor. Rüzgarı saçlarımı uçuruyor. Güneşli bir havada yine gelmek üzere ayrılıyoruz.
ZİLKALE - Gito yolu üzerinde ki Zilkale, dumanlı dağların arasından başı dik ve mağrur misafirlerini ağırlıyor.Zil Kale Rize’nin Çamlıhemşin ilçesinde. Denizden 750 metre yükseklikte. Aşağılarda Fırtına deresi akıyor. Ondan da 100 metre yükseklikte. Çok uzaktan bile muhteşem Zil Kale‘yi görebiliyoruz. Müze kartı geçerli değil. Burası lazların hac yeriymiş. 14cü yüzyılda inşa edilmiş. Trabzon İmparatorluğu tarafından yapılan kale Osmanlı zamanında askeri amaçla kullanılmış. Binada bulunan verilerden zamanında dört katlı olduğu düşünülüyor. Her yayla çıkışı buraya uğrayıp kalenin tepesinden aşağıda deli deli akan Fırtına deresine bakmadan geçmezlermiş.
Zilkale’yi daha önce iki kez, en ince ayrıntısına kadar gezmiş olan ben, Gito Yaylası’na doğru yol alıyorum ama karlı yollar geçit vermiyor. 4×4 bile fayda etmiyor. Bu sene mevsimler değişik gittiği için nisan sonu olmasına rağmen kar var. Karnımız acıkınca, yol üstündeki restoranlardan birine girip birşeyler yiyoruz. Bu taraflara gelenler bu yol üstünde ki bungalovlarda da konaklayabilirler. 3 kişiye kadar kahvaltı dahil 500 TL günlük ücretleri varmış. Sıcacık sobasında ısınıp yola çıkıyoruz.
Az ötesi biraz ötede yağan kardan habersiz çiçek böceğe durmuş. Bana “yaprak döker bir yanımız, bir yanımız bahar bahçe” dizelerini hatırlatıyor. Buz gibi karlardan, kayan yollardan inmiş ben kendimi sapsarı çiçeklerin içine atıveriyorum. 10 dakikalık mesafede ki iki ayrı yerin böylesi ısı farklılığında olması beni çok şaşırtıyor.
BAŞI DUMANLI DAĞLAR - Alışınca insan sıradan geliyor demek ki. Vadedilen cennette, tasvir edilen, altından ırmaklar akan yemyeşil yer işte tam da burası halbuki. Nereden bileceksin. Hiç Karadenizsiz kalmadın ki diye düşünüyorum. Duman Karadeniz’de pek sevilen birşey değilmiş. O bize güzel gözüküyor. Yol boyu karadeniz müzikleri eşlik ediyor. Bu coğrafyada başka birşey dinlemek insana keyif vermiyor. Geçtiğimiz yaz hiç karadeniz müziğimiz yoktu ve karadenizi baştan uca ege türküleriyle geçmiştik. İnanın bana bu coğrafyada gitmiyor.
FIRTINA DERESİ'NDE ZIPLINE YAPMADAN DÖNÜLÜR MÜ? - Yapmayı planladığımız pek çok şey hava muhalefetinden yapılamıyor. Bunların içinde Fırtına Deresi’nde rafting yapmak da var. Sular çok yüksek rafting için ama buralara kadar gelmişken Fırtına Deresi üstünde zipline yapmadan dönemem. Yemek yediğimiz restoranda ki Dilek hanımın önerisiyle Osmanlı Rafting’in yolunu tutuyoruz. En uzun parkur buradaymış ve tarihi köprülerden birinin altından geçiyormuş. Bunu duymak bile beni çok heyecanladırıyor.
Saçınızı bir kaptırırsanız hem çok canınız yanar hemde suyun ortasında kalırsınız biri gelip sizi kurtarıncaya kadar. Kesmeden de kurtaramazsınız saçınızı. Bu söylediklerim sizi korkutmasın. Saçınızı toplamanız kafi. Ben işin heyecanından tam toplamadan atladığım için kafamı hep geri tutmak zorunda kaldım. Kilit sistemi oldukça profesyonel. Düşme riskiniz yok. Güvenlik çok önemli. Karşıya geçtiğinizde istasyondan çıkıp diğer hatta bağlanmanız gerekiyor. Bunu yapan, sizi karşı tarafta karşılayan birisi var. Endişe etmeyin. Giderken 22, dönerken 18 saniyede döndüm. Göz açıp kapayıncaya kadar bitiyor. On kere atlasam anca yetecek bana. O derece keyifli bir şey. Yapmadan dönülmeyecekler listenizde olsun mutlaka. Bu adrenalin mutlaka yaşanmalı.
Çamlıhemşin tarafında, Fırtına Deresi üstünde sayısız Tarihi Taş Köprü var. Kim yapmış? Ne zaman yapmış? Kimler ayak basmış bilinmez. Bu köprülerden birine ayak basmadan, dokunmadan dönülmüş bir Karadeniz gezisi kesinlikle eksik kalmış demektir. Sezonda genelde kalabalık oluyorlar ama manzaraları kartpostallık bir görüntü oluşturuyor. Geçtiğimiz yaz insan kalabalığını aşıp fotoğraf çekememiştik ancak bu sefer altından üstünden her türlü hakkını veriyorum.
CENNET VADİSİ, İKİZDERE - İkizdere yolunda yol yapım çalışmaları son gaz devam ediyor. Tüneller kazılıyor, yollar genişletiliyor. Umarım siz gittiğinizde bu yolların hepsi bitmiş olur. Kıvrım kıvrım karanlık yollardan otelimize ulaşıyoruz. Bir hayli üşümüş ve yorulmuşuz. Saat 11’e kadar açık olan termal havuzlarına koşuyoruz. Önceden randevu almak kaydıyla kese köpük ve değişik masajlar yaptırabilirsiniz. Ben son dakika gittiğim için hiç birisinde yer bulamıyorum.
Ridos Termal Otel bölgedeki tek ve Karadeniz’de ki en büyük termal otel olma özelliği taşıyormuş. 30 dönüm arazi içinde ki otel, balayı oteli olarak da kullanılıyor. Su sesiyle uyuyup kuş sesiyle uyanıyorsunuz. Rize’ye 85, İkizdere’ye 28 km uzaklıkta bulunuyor. Bulunduğu yer Cennet Vadisi diye geçiyor. Altından kaynar şifalı sular akarken, hemen yanından buz gibi bir dere akıyor. Dağ, taş, her yer yemyeşil. Vadedilen cennet tam da burası olmalı. Otelin müdürü Cemal bey işine aşık, güler yüzlü, sempatik halleriyle bizi misafir ediyor. Sabah kahvemizi içerken bölge hakkında bilgiler veriyor. Hiç yolu olmayan şelalelerden bahsediyor. Rize’de kayıtlı 45 şelale varmış. Her şelaleyi kaydetmeye kalksalar 100’ü geçer sanırım.Kadın erkek karışık havuzları bulunuyor. Sadece kadınlara ayrılmış havuzda mevcut. Cennet Vadisi’nde ki termal suların şifaları say say bitmiyor. Kas iskelet sistemi hastalıklarından, cilt hastalıklarına, mideye, böbreğe, nörolojik hastalıklara kadar pek çok faydası var. Beni çok güzel dinlendirdiği kesin.
HELISKI VE KAÇKARLAR - Cennet Vadisi daha önce hiç duymadığım bir spor dalıyla tanıştırıyor beni. Heliski sporu, kayakçıları helikopterle pist olmayan, ulaşılması zor yerlere bırakıp oradan kaymalarını sağlayan bir spor türüymüş. Dünyada çok az yerde yapılabilen heliskinin en önemli özelliği, tesislerden ve kayak pistlerinden uzak, bol kar olan yerlerde yapılabilmesiymiş. Hiç pist yok, kar ezilmemiş. Düşünebiliyor musunuz böyle bir şekilde kayabilmeyi. Ben kayak yapıyorum ama bu kadarına cesaret edemem sanırım. Ridos Termal Otel’de iki adet helikoter pisti bu sporu yapanları bekliyor.
CİMİL ŞELALESİ VE CİMİL YAYLASI YOLUNDA - Otelden çıktığımız gibi Cimil Yaylası yoluna düşüyoruz. Yolda bize yine dere, karlı dağlar, hafif güneşli buz gibi bir hava ve şelaleler eşlik ediyor. Yol bir hayli bozuk. Otelden çıktıktan çok kısa bir süre sonra kocaman bir şelaleyle karşılaşıyoruz. Bir adı yok. Yoldan görülebiliyor.Şelaleden ayrıldıktan sonra bir müddet toprak yollardan gidiyoruz. Yol bizi bir köprüden geçiriyor ve yol ikiye ayrılıyor. Ne tabela var ne de internet çalışıyor. Ne taraftan gideceğimizi bilemiyoruz. Şansa sağa dönüyoruz. Doğru yola girmişiz. Toprak yollar bir müddet sonra beton oluyor. Bölgede kış zor geçtiğinden yolları betondan yapıyorlarmış. Az gittik uz gittik Cimil Şelalesi’ne ulaştık.
Çamlıhemşin tarafında yaylara giden yollar dikine dikineyken Cimil Yaylası yolu daha düzlük. Çamlıhemşin tarafında çam ağaçlarının arasında ki yollardan giderken burada oldukça açık bir vadide gidiyoruz. Yolun bir tarafı kar diğer tarafı yemyeşil. Yollar beton kaplı.
LİMAN LOKANTASI’NIN LEZZETLERİNDE KENDİMİZİ KAYBEDİYORUZ - Tüm gün koşturduk. Karlarla mücadele ettik ve çok acıktık.Liman Lokantası’nın yemeklerini tadınca ne demek istediğini anlıyorum. Liman Lokantası Rize merkezde, kapalı yolda bulunuyor. Fiyatları gayet makul. Lezzetler tarif edilemez nitelikte. Yazılarımda genelde yediğimi içtiğimi yazan biri değilim ama burasını es geçmemek gerekiyor.Rize’de diğer lezzet noktaları Dağbaşı Restoranları. Kıvrım kıvrım çıktığınız, Rize’yi tam tepeden gören pek çok restoran mevcut. Yine şansa her yer sisle kaplanmıştı ve yağmurluydu ama bir ara sis dağılınca manzarasını görebildim. Hakikaten çok güzeldi. Buralar daha çok manzara seyrine gelen, devamlı müşterisi olan yerler değil. Bizim gittiğimiz restoran da yöresel yemekleri bulabilmek pek mümkün olmadı.
RİZE'DE KONAKLAMA - Rize merkezde konaklama otelim Rize Ramada Otel oluyor. Eğer yaylalarda kalmayacaksanız, şehirde kalmak isterseniz mutlaka burada kalmalısınız. Odanızın penceresinden hırçın karadenizi seyredip konforlu odalarında dinlenebilirsiniz. Bana o kadar güzel bir oda verdiler ki, akşam ne havuzuna ne yemeğe inmemişim. Odadan hiç çıkmamışım. Bunu ertesi gün farkettim. Uzun bir yolculuktan sonra evime dönmüş gibi oldum sanırım.
Yaylalarda kalacaksanız pek çok yaylada pansiyon ve otel hizmeti bulunuyor. Çamlıhemşin tarafında, Fırtına Deresi boyunca küçük ahşap evlerde 3 kişiye kadar kahvaltı dahil 500 TL’ye konaklayabiliyorsunuz. Zilkale taraflarında, yol üstünde gördüğüm bir yere ait bu fiyatlar. Aşağıda ki fotoğrafla ilgisi yok. Aşağıda ki evlerin fiyatını öğrenemedim.
Bu kadar muhteşem bir doğa olunca kamp kaçınılmaz oluyor. Geçtiğimiz ay 20 gün Karadeniz’de kamplı seyahat etmiş biri olarak, kamp yapmanın çok kolay olduğunu söyleyebilirim. Doğada hayvanların gelme olasılığına karşılık yiyecekleri dışarıda bırakmamanız gerektiğini biliyor olmalısınız. Yaylalarda kamp olanağı daha mümkün ancak yaz ayları bile olsa üşüyeceğinizi unutmamalısınız.
